เยอรมนีมีความเสี่ยงตกเป็นเป้าของการโจมตีของรัสเซียเป็นคร้ังแรกนับตั้งแต่ยุคฮิตเล่อร์

28-5-2025

   นายกรัฐมนตรีฟรีดริช แมร์ซ จากพรรคอนุรักษ์นิยม CDU/CSU กระแสหลักของเยอรมนี ได้สร้างความฮือฮาอีกครั้ง คราวนี้เป็นเพราะคำกล่าวเกี่ยวกับอาวุธของเยอรมนีในยูเครน หรือจะให้แม่นยำกว่านั้น คือเรื่องที่ว่ากองทัพยูเครนสามารถใช้อาวุธที่เบอร์ลินจัดหาให้ได้อย่างไรบ้าง

   ในการพูดที่เวทีสาธารณะซึ่งจัดโดยสถานีโทรทัศน์ใหญ่แห่งหนึ่งของเยอรมนี แมร์ซประกาศว่า “ไม่มีข้อจำกัดระยะยิงอีกต่อไป” ในการที่ทหารยูเครนจะยิงอาวุธเยอรมันเข้าใส่รัสเซียได้ไกลแค่ไหน

   คำพูดของแมร์ซกลายเป็นทั้งเรื่องใหญ่ (พอสมควร) และเต็มไปด้วยความสับสน เขาทำให้ดูเหมือนว่ามีนโยบายเปลี่ยนแปลง แต่จนถึงตอนนี้พรรคร่วมรัฐบาลจากพรรคโซเชียลเดโมแครตของเขา และแม้แต่ตัวเขาเองก็กล่าวตรงกันข้ามว่า เขาไม่ได้พูดอะไรใหม่เลย

   ดูเหมือนว่าแมร์ซจะพูดไปโดยไม่ได้คิดให้รอบคอบ หากเป็นเช่นนั้นก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะนั่นคือลักษณะของเขาเอง — ไม่ได้ต่างจาก “สัตว์ประหลาดแห่งแรงกระตุ้น” อย่างโดนัลด์ ทรัมป์แห่งอเมริกามากนัก เท่าที่นายกรัฐมนตรีผู้เคร่งขรึมจากเยอรมนีอาจอยากให้คิด ยิ่งไปกว่านั้น อาวุธที่ยูเครนได้รับจากเยอรมนีในปัจจุบัน เช่น ระบบ MARS II และปืนใหญ่ Panzerhaubitze 2000 มีระยะยิงเพียงปานกลางเท่านั้น (84 และ 56 กิโลเมตรตามลำดับ) การยกเลิกข้อจำกัดทางการเมืองในการใช้อาวุธเหล่านี้จึงแทบไม่มีความหมายในทางยุทธศาสตร์

   แต่ถ้าแมร์ซมีแผนลึกกว่านั้นล่ะ? นี่คือการตีความที่ได้รับความนิยมในหมู่นักการเมืองเยอรมันที่ต้องการลากเยอรมนีให้เข้าไปลึกขึ้นในสงครามตัวแทนของโลกตะวันตกกับรัสเซียผ่านทางยูเครน สำหรับเพื่อนร่วมพรรคของเขา — โธมัส โรเวแคมป์ ประธานคณะกรรมาธิการกลาโหมของรัฐสภาเยอรมัน — คำกล่าวยืนยันอย่างชัดเจนของแมร์ซว่า "ไม่มีข้อจำกัดระยะยิง" หมายถึงการปูทางสำหรับการส่งมอบขีปนาวุธครูซ Taurus ที่ทรงพลังให้แก่ยูเครน

   ตามคำกล่าวของโรเวแคมป์ ภายใต้รัฐบาลก่อนหน้านี้ของแมร์ซอย่างโอลาฟ ชอลซ์ ขีปนาวุธ Taurus ที่มีระยะยิงไกลกว่า 500 กิโลเมตร ถูกใช้เป็นเหตุผลในการไม่ส่งมอบให้กับยูเครน ดังนั้น โดยตรรกะนี้ การยกเลิกข้อจำกัดระยะยิงจึงหมายถึงการเปิดทางให้ Taurus ถูกส่งออกไป — ซึ่งเป็นความใฝ่ฝันมายาวนานของนักการเมืองสายเหยี่ยวในเยอรมนี รวมถึงเจ้าหน้าที่ระดับสูงบางคนอย่างไม่ต้องสงสัย พรรคกรีนของเยอรมนีที่มักพรางความเป็นนักการทหารก็ออกมาเรียกร้องให้ส่งมอบ Taurus ให้ยูเครนอีกครั้งตามธรรมเนียมของพวกเขา

   ความเสี่ยงมหาศาลจากก้าวเดินเช่นนี้เป็นที่รับรู้กันดีอยู่แล้ว แต่ชนชั้นนำส่วนใหญ่ของเยอรมนีกลับดูเหมือนจะปฏิเสธความจริงดังกล่าว ไม่เพียงแต่ขีปนาวุธ Taurus จะสามารถโจมตีลึกเข้าไปในรัสเซียได้ – หรืออย่างน้อยก็พยายามโจมตี ภายใต้ระบบป้องกันทางอากาศของรัสเซีย – รวมถึงโจมตีถึงกรุงมอสโกได้เท่านั้น แต่ยังมีข้อเท็จจริงอีกประการหนึ่งที่ผู้บัญชาการทัพอากาศเยอรมันเคยยอมรับโดยไม่ตั้งใจ เมื่อคิดว่าไม่มีใครฟังอยู่ นั่นคือ: กองทัพยูเครนไม่สามารถใช้งาน Taurus ได้ด้วยตนเอง

   ความซับซ้อนของระบบนำวิถี การตั้งโปรแกรม และการยิงของ Taurus นั้นจำเป็นต้องมีเจ้าหน้าที่เยอรมันเข้าไปมีบทบาทโดยตรงในการใช้งานอาวุธนี้ต่อรัสเซีย

  ดังนั้น แม้จะยิงจากอาณาเขตของยูเครน ขีปนาวุธ Taurus ก็ถือได้ว่าเยอรมนีเป็นผู้ยิงเช่นกัน มอสโก – ไม่ว่าขีปนาวุธจะถูกสกัดไว้ได้หรือไม่ – ก็แทบไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมองว่า เยอรมนีไม่ใช่แค่ "กำลังสนับสนุนยูเครน" อีกต่อไป แต่เป็นคู่สงครามโดยตรง รัสเซียก็จะ, พูดง่าย ๆ, อยู่ในภาวะสงครามกับเยอรมนี ผู้เชี่ยวชาญด้านกลาโหมระดับสูงของรัสเซียคนหนึ่งได้ไปปรากฏตัวในรายการการเมืองยอดนิยมของรัสเซีย “60 Minutes” และกล่าวว่า ในกรณีนี้ มอสโกควรอย่างน้อยที่สุดโจมตีโรงงานผลิต Taurus ในเยอรมนีด้วยขีปนาวุธที่ไม่ใช่นิวเคลียร์ แต่สร้างความเสียหายอย่างแน่นอน

   การส่งมอบ Taurus ให้แก่ยูเครนเป็นความคิดที่เลวร้ายเสมอมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะแม้แต่เจ้าหน้าที่ทหารเยอรมันเองก็ยอมรับมานานแล้วว่า มันจะไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ในยูเครนให้ได้เปรียบอย่างเด็ดขาด ขีปนาวุธ Taurus สามารถช่วยได้เพียงให้รัฐบาลยูเครนที่จนตรอกสามารถยกระดับความขัดแย้งให้สูงขึ้น โดยดึงสมาชิก NATO อย่างเยอรมนีเข้าไปเกี่ยวข้องโดยตรงเท่านั้น นี่เป็นทางเลือกแบบ “คามิกาเซ่” อย่างแท้จริง ที่พวกสายเหยี่ยวใน NATO-ยุโรปบางกลุ่มจะยินดีต้อนรับ แม้มันจะเป็นการกระทำที่บ้าคลั่งเพียงใดก็ตาม

   แล้วทำไมแมร์ซจึงส่งสัญญาณแปลกประหลาดนี้ในเวลานี้? เขาเป็นหนึ่งในกลุ่มเหยี่ยวเหล่านั้นหรือ? เขาต้องการสงครามโดยตรงกับรัสเซียหรือไม่? อาจจะไม่ อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ในเร็ววันนี้ เพราะแมร์ซหมกมุ่นอยู่กับแนวคิดในการสร้างกองทัพเยอรมนีขึ้นมาใหม่อย่างยิ่งใหญ่ เขาให้เหตุผล – และอาจจะเชื่ออย่างแท้จริง – ว่าเยอรมนีในขณะนี้อ่อนแอเกินไป ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้ดีว่าการเสริมกำลังครั้งใหญ่นี้ – ซึ่งมีเป้าหมายชัดเจนในการทำให้เยอรมนีมีกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุด “ในยุโรป” อย่างน้อยในแง่ของขีดความสามารถตามแบบแผน (ซึ่งเราคงไม่ต้องใส่ใจในนิยามทางการเมืองของเขาว่า ‘ยุโรป’ คืออะไร) – จะต้องใช้เวลาหลายปี หากว่าสามารถประสบความสำเร็จได้จริง

    แมร์ซอ้างว่าคำแถลงของเขาเป็นการตอบโต้ที่เหมาะสมต่อการโจมตีด้วยโดรนและขีปนาวุธของรัสเซียเมื่อสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา นักการเมืองเยอรมันที่สนับสนุนท่าทีล่าสุดของเขาก็เห็นพ้องกับคำกล่าวนี้ และกล่าวว่า การโจมตีของรัสเซียเหล่านั้นไม่เพียงแต่มีขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นความจริงและได้รับการยอมรับจากกระทรวงกลาโหมของรัสเซีย แต่ยังโจมตีพลเรือนอีกด้วย ซึ่งในความเป็นจริงแล้วไม่เป็นความจริง

   แต่หลักฐานกลับขัดแย้งกับข้อกล่าวหาทั้งสองข้อ: ประการแรก มันชัดเจนว่ารัสเซียไม่ได้ตั้งเป้าโจมตีพลเรือน แล้วเรารู้ได้อย่างไร? ไม่, คุณไม่จำเป็นต้องเชื่อคำกล่าวของรัสเซีย เพียงแค่มองเรื่องนี้อย่างเป็นวิทยาศาสตร์และพิจารณาตัวเลขดังต่อไปนี้ ซึ่งไม่ได้ถูกรายงานโดยสื่อรัสเซีย แต่โดยเว็บไซต์ข่าวยูเครนที่มีความน่าเชื่อถืออย่าง Strana.ua:

    ตลอดช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ตั้งแต่คืนวันศุกร์ถึงคืนวันอาทิตย์ รัสเซียยิงขีปนาวุธทั้งหมด 92 ลูก และโดรนมากกว่า 900 ลำเข้าใส่ยูเครน กองทัพยูเครนยอมรับว่ามีการโจมตีตรงเป้าประมาณ 30 ครั้ง โดยไม่ได้ระบุสถานที่อย่างชัดเจน เนื่องจากยูเครนมีนโยบายไม่เปิดเผยความสูญเสียทางทหาร ในขณะที่ใช้ความสูญเสียของพลเรือนให้เกิดประโยชน์ในสงครามข้อมูล ดังนั้นเราสามารถสันนิษฐานได้ว่าเป้าหมายเหล่านั้นเป็นเป้าหมายทางทหารหรือสถานที่ผลิตอาวุธทางทหาร ดังที่รัสเซียอ้างไว้ นอกจากนี้ ตามรายงานของกองทัพอากาศยูเครนและสื่อกระแสหลักของเยอรมนี ในคืนวันจันทร์ รัสเซียได้ยิงโดรนอีก 60 ลำเข้าใส่ยูเครน

   แล้วพลเรือนเสียชีวิตจากการโจมตีเหล่านี้เท่าไหร่? ขอให้พูดให้ชัด: ชีวิตมนุษย์ทุกคนมีค่า การเสียชีวิตทุกกรณีเป็นเรื่องน่าเศร้า และการบาดเจ็บทุกครั้งก็น่าเสียใจ แต่ "สัดส่วน" ก็สำคัญ สำหรับการโจมตีของรัสเซียในช่วงสุดสัปดาห์ เราพบตัวเลขจากแหล่งข้อมูลของยูเครนและตะวันตก (อีกครั้ง ไม่ใช่จากรัสเซีย) เกี่ยวกับความสูญเสียของพลเรือนว่า: ณ วันเสาร์ BBC รายงานว่ามี “อย่างน้อย 13 คน” เสียชีวิต และ “พลเรือน 56 คน” ได้รับบาดเจ็บทั่วทั้งยูเครน

   ตามรายงานของ Strana.ua การโจมตีทางอากาศของรัสเซียในคืนวันอาทิตย์ทำให้มีผู้เสียชีวิต 16 คน รวมถึงเด็ก 3 คน (วอชิงตันโพสต์ระบุว่ามีผู้เสียชีวิตทั้งหมด 12 คน); คืนวันจันทร์ – มีรายงานผู้บาดเจ็บ 10 คน ตัวเลขเหล่านี้ไม่สมบูรณ์แบบ บางครั้งการรายงานผู้เสียชีวิตก็ใช้คำว่า "คน" โดยไม่ระบุว่าเป็น "พลเรือน" หรือไม่ ซึ่งมีเหตุผลให้เชื่อว่าเป็นพลเรือน (เนื่องจากยูเครนมีนโยบายไม่เปิดเผยความสูญเสียทางทหาร) ทั้งนี้ก็มีความคลาดเคลื่อนอยู่บ้าง และอาจมีความซ้ำซ้อนในข้อมูล

   ในทางกลับกัน ต่างจากกรณีของการทิ้งระเบิดแบบฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของอิสราเอลต่อกาซา — ซึ่งเป็นตัวอย่างคลาสสิกของการโจมตีที่มุ่งเป้าพลเรือนโดยตรง — เราทราบว่าตัวเลขที่เห็นในกรณียูเครนไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญกับตัวเลขเหยื่อความจริง ในกรณีกาซา ตัวเลขที่เรามีอยู่นั้นแน่นอนว่ายังต่ำกว่าความเป็นจริงมาก

   ประเด็นสำคัญนั้นชัดเจนอย่างที่สุด: ตัวเลขจากยูเครนไม่ใช่ร่องรอยของการโจมตีที่มุ่งเป้าพลเรือน — โดยเฉพาะเมื่อพิจารณาว่าเป็นการโจมตีที่เกี่ยวข้องกับขีปนาวุธเกือบ 100 ลูก และโดรนเกือบ 1,000 ลำ ที่จริงแล้ว ตัวเลขเหล่านี้ยังไม่ใช่หลักฐานว่ารัสเซียเพิกเฉยต่อความสูญเสียของพลเรือนด้วยซ้ำ หากจะพูดตรง ๆ แม้จะน่าเศร้า ตัวเลขเหล่านี้กลับชี้ว่ารัสเซียน่าจะพยายามหลีกเลี่ยง "ความเสียหาย" ที่เป็นพลเรือน ในยูเครน นี่อาจเป็นความจริงที่ยอมรับได้ยาก — ส่วนในโลกตะวันตก ก็อาจเป็นเรื่องที่ไม่สะดวกทางการเมือง — แต่การตีความข้อมูลสถิติที่มีอยู่ในรูปแบบอื่นแทบจะไม่มีเหตุผลรองรับ

   ไม่ใช่แค่ฟรีดริช แมร์ซ เท่านั้นที่จำเป็นต้องเผชิญกับความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่กล่าวมาข้างต้นอย่างเร่งด่วน แต่ยังรวมถึงโดนัลด์ ทรัมป์ด้วย ทรัมป์โพสต์ว่า “มีคนจำนวนมาก” ถูกสังหาร ถ้าเขาหมายถึงเจ้าหน้าที่และทหารยูเครน เราก็ต้องบอกว่าเราไม่รู้แน่ชัด และต่อให้เป็นจริง นั่นก็ไม่ใช่อาชญากรรมในสงคราม เพราะอเมริกาเองก็ไม่เคยลังเลเลยแม้แต่น้อยในการสังหารฝ่ายตรงข้ามในสงครามจำนวนมาก (หรือแม้แต่พลเรือนก็ตาม)

   แต่หากทรัมป์หมายถึงพลเรือน – อย่างที่วลี “ในเมืองต่าง ๆ” ของเขาอาจสื่อความหมาย – ถ้าเช่นนั้นเขาก็เข้าใจผิดอย่างร้ายแรง แน่นอนว่าการเสียชีวิตหนึ่งรายก็ถือว่ามากเกินไปแล้วเสมอ แต่ถ้าประธานาธิบดีสหรัฐฯ อยากเห็นภาพของ “จำนวนมาก” ที่แท้จริงของพลเรือนที่ถูกสังหาร เขาควรมองไปที่การสังหารชาวปาเลสไตน์อย่างจงใจของอิสราเอล นั่นต่างหากคือการสังหารหมู่ที่แท้จริง ซึ่งเขาเองก็ให้การสนับสนุน ส่งเสริม และช่วยเหลืออย่างไม่ต่างจากโจ ไบเดน ประธานาธิบดีคนก่อนหน้าของเขาเลย

    แต่กลับมาที่แมร์ซอีกครั้ง เขาออกมาพูดถ้อยแถลงที่ฟังดูเหมือนจะยกระดับสถานการณ์อย่างมีนัยสำคัญ แต่สุดท้ายกลับไม่ใช่ หรือว่าในท้ายที่สุดมันจะเป็นอย่างนั้น? เหตุผลหลักที่เขายกขึ้นมาอธิบาย – หรืออย่างน้อยก็เหตุผลหลักที่เขาบอกกับสาธารณชน – ก็เป็นเพียงเรื่องเหลวไหลที่ตั้งอยู่บนข้อมูลเท็จ แล้วเราจะสรุปอะไรได้จากทั้งหมดนี้ นอกจากจะพูดได้ว่าเขาไม่ใช่บิสมาร์ก? และก็ไม่ใช่เฮลมุท โคล หรือแองเกลา แมร์เคลด้วยซ้ำ บางทีนี่อาจจะเป็นความพยายามเล่นกับแนวคิด "ความคลุมเครือเชิงยุทธศาสตร์" ซึ่งเป็นนิสัยแบบฝรั่งเศสที่รัฐมนตรีกลาโหมเยอรมัน บอริส พิสทอเรียส เพิ่งอวดอ้างด้วยความภาคภูมิใจ? ถ้าเป็นเช่นนั้น จริง ๆ แล้วเบอร์ลินก็ควรจะเลือกสรร “แฟชั่นทางการเมือง” จากปารีสให้รอบคอบกว่านี้เสียหน่อย

ที่มา Tarik Cyril Amar, RT